Er zijn van die momenten waarop je een kind ziet oplichten. Wanneer het met fonkelende ogen een vraag stelt, iets onverwachts bedenkt of helemaal opgaat in een spel. Je voelt: hier gebeurt iets puurs. Iets dat verder gaat dan kennis. Dit is levenslust. Verwondering. Zin in de wereld.
Wij geloven dat dát de kern is van hoogbegaafdheid. Geen cijfer of test. Maar intens leven, diep voelen, snel schakelen, groot denken. En dat leeft in elk kind – als het daar de ruimte voor krijgt.
Vandaag wordt hoogbegaafdheid vaak gedefinieerd via IQ-scores of sterke prestaties op vlak van taal en wiskunde. Die benadering, hoe herkenbaar en onderbouwd ook, focust vooral op wat binnen onze systemen meetbaar is. Maar wat als dat slechts één deel van het verhaal is?
Wat met kinderen die uitblinken in andere vormen van intelligentie: muzikaal, lichamelijk, sociaal, existentieel, maar minder zichtbaar zijn in klassieke testen? Wat met kinderen in het buitengewoon onderwijs die diep invoelend, creatief of visionair denken, maar niet passen binnen het keurslijf van de norm?
Soms noemen we kinderen “hoogbegaafd” of “neurodivergent”. En ja, ze zijn vaak gevoelig. Vragend. Zoekend. Maar wat als dat niet betekent dat ze afwijken, maar juist iets tonen wat we als samenleving aan het vergeten zijn? Wat als zij geen uitzondering zijn, maar een herinnering aan wat leren écht is?
Bij Gelukkig Kind bouwen we geen school in de klassieke zin. We creëren een bedding waar elk kind zichzelf mag zijn, zonder labels. Een plek waar leren vertrekt vanuit goesting, nieuwsgierigheid, verwondering. Waar geen vast tempo is, maar wel beweging. Geen prestatiedruk, maar verdieping. Geen éénrichtingsverkeer, maar ontmoeting.
We begeleiden kinderen niet omdat ze anders zijn, maar omdat ze zichzelf mogen blijven. We bieden veiligheid én vrijheid. Structuur waar het helpt, ruimte waar het stroomt.
En telkens opnieuw zien we het gebeuren: een kind dat ontspant. Dat begint te stralen. Dat weer durft dromen. Soms voorzichtig. Soms in volle vaart. En dan weet je: hoogbegaafdheid is geen voorrecht van enkelen. Het is iets wat elk kind in zich draagt, als we het maar willen zien.
Niet door te duwen. Niet door te meten. Maar door naast hen te staan. Met open ogen. En open hart.
